Spektakl muzyczny „M. Zimińska”, zaprezentowany przez Teatr Dramatyczny z Płocka na scenie legionowskiego ratusza rozpoczął IV edycje Festiwalu Szaniawskiego Legionowo. Wydarzenie to miało miejsce 26 listopada 2021.
O spektaklu:
Scenariusz: Lena Szatkowska, Marta Kunavar
Reżyseria: Karol Suszka
Scenografia: Dorota Cempura
Aranżacje muzyczne: Edward Bogdan
Choreografia: Jan Łosakiewicz
Wizualizacja: Mariusz Pogonowski
W roli M. Zimińskiej: Magdalena Tomaszewska
Zespół instrumentalny w składzie:
Edward Bogdan – piano
Tomasz Krawczyk – kontrabas
Jakub Krawczyk – perkusja
Nikt z badaczy biografii Szaniawskiego nie ujawnił, aby zetknął się kiedyś dramaturg w czasach świetności z gwiazdą teatru i piosenki – Mirą Zimińską. W realiach teatralno-estradowo-salonowego życia II RP takie spotkanie nie było jednak wykluczone – dlatego nasza uzurpacja, aby spektakl poświęcony Zimińskiej w ramach Festiwalu Szaniawskiego pokazać, nie jest całkiem bezpodstawna. Tym bardziej, że do postaci gwiazdy filmu, teatru i piosenki, a także niezapomnianej dyrektorki zespołu „Mazowsze” sięgnął swym spektaklem Teatr im. Szaniawskiego z Płocka. Niezależnie od tego, jak mocno osadzony w wymyślonych uzasadnieniach jest ten związek (Zimińskiej z Szaniawskim) – na pewno zachowaliśmy to, co w Festiwalu najważniejsze – czyli najwyższą jakość artystyczną (to gwarantował Teatr Dramatyczny z Płocka).
Historia Miry Zimińskiej opowiedziana została dynamicznie i z towarzyszeniem muzyki, słusznie więc licznie zgromadzona publiczność uznała ją za godną obejrzenia.
„Nieobecność Szaniawskiego – dwie tezy o zapomnianym twórcy” – taki tytuł nadali organizatorzy drugiemu spotkaniu w ramach IV edycji Festiwalu Szaniawskiego Legionowo, które odbyło się 27 listopada 2021 w MOK przy ul. Norwida 10.
Dyskusji towarzyszyły prezentacje medialne tradycyjnych i nowatorskich interpretacji dzieł Szaniawskiego.
Pierwszy dzień festiwalu to prezentacja muzycznego spektaklu o Mirze Zimińskiej, ale nie on stanowił tej edycji Festiwalu Szaniawskiego sedno. Jak i podczas poprzednich edycji odnieśliśmy się do jego twórczości bezpośrednio, biorąc ją na tapetę i twórczo analizując. Uczyniliśmy to drugiego dnia festiwalu, kiedy w kameralnej sali legionowskiego MOK podjęliśmy temat nieobecności Szaniawskiego we współczesnym obiegu kultury. Czy nieobecność ta jest efektem złośliwego i nagannego pomijania twórcy przez opiniotwórcze centra? Czy jego dzieło domagałoby się więcej uwagi – i więcej popularyzacji?
Czy też odwrotnie – Szaniawski jest i tak obecny i w teatrach, i w mediach, choć marginalnie, ale w tym właśnie stopniu, na jaki jego utwory zasługują; są bowiem przestarzałe, nie przystające do współczesnych problemów, anachroniczne, niezdolne do samodzielnego bytu w splocie wydarzeń i wyzwań czyhających na dzisiejszego odbiorcę i wytwórcę sztuki.
Czy zatem nieobecność Szaniawskiego jest uzasadniona charakterem jego twórczości, czy niechętnym jej pomijaniem przez teatry i media? Czy jest go za mało – czy za dużo?